یکی از مسائل مهم حوزه حقوق خانواده، اثبات نسب میباشد که آثار قانونی بسیار مهمی بر آن مترتب است. امروزه با پیشرفت علم، امکان استفاده از آزمایشهای ژنتیک در دعاوی اثبات نسب وجود دارد. فقها در حجیت اینگونه آزمایشها برای اثبات نسب اختلاف دارند؛ برخی به حجیت این ادله در صور ت حصول علم و گروهی بر عدم حجیت آن معتقدند. در میان حقوقدانان اختلافنظر کمتری وجود دارد و اختلاف موجود صرفاً در نحوه استناد به این آزمایشهاست.مقاله حاضر بر آن است که نقش آزمایشهای دی.ان.ای و امکان استناد به آن را در دعاوی اثبات نسب بررسی کند و ببیند آیا با مقررات موجود میتوان به این آزمایشها استناد کرد یا تا زمانیکه قانون بر آن تصریح ننماید، چنین مجوزی وجود نخواهد داشت. در شرایط حاضر، با توجه به اینکه همه ادله اثبات نسب مبتنی بر ظن است و احتمال اثبات خلاف در آنها وجود دارد و نیز به لحاظ غیرانحصاری بودن ادله مذکور، باید بتوان آزمایشهای ژنتیک را به عنوان یک دلیل جدید در بسیاری از دعاوی اثبات نسب استفاده کرد، لکن برای ایجاد بستر لازم برای استناد به آن نیاز به تصریح قانونی وجود دارد.
طبائی, مهشید سادات. (1391). نقش آزمایشهای «دی.ان.ای» در اثبات نسب از دیدگاه فقه امامیه و حقوق ایران. فقه و حقوق خانواده, 17(56), 49-74. doi: 10.30497/flj.2012.39426
MLA
مهشید سادات طبائی. "نقش آزمایشهای «دی.ان.ای» در اثبات نسب از دیدگاه فقه امامیه و حقوق ایران", فقه و حقوق خانواده, 17, 56, 1391, 49-74. doi: 10.30497/flj.2012.39426
HARVARD
طبائی, مهشید سادات. (1391). 'نقش آزمایشهای «دی.ان.ای» در اثبات نسب از دیدگاه فقه امامیه و حقوق ایران', فقه و حقوق خانواده, 17(56), pp. 49-74. doi: 10.30497/flj.2012.39426
VANCOUVER
طبائی, مهشید سادات. نقش آزمایشهای «دی.ان.ای» در اثبات نسب از دیدگاه فقه امامیه و حقوق ایران. فقه و حقوق خانواده, 1391; 17(56): 49-74. doi: 10.30497/flj.2012.39426